Vandaag mocht ik heerlijk naar de schoonheidssalon. Met heel veel dank aan Stichting Viva la Donna, die zich inzet voor alle vrouwen die kanker hebben, of hebben gehad. En met dank aan mijn moeder, die me hiervoor aangemeld had.
Officieel is het morgen (29 mei) pas Viva la Donna Day, de dag waarop honderden schoonheidssalons door heel Nederland hun deuren belangeloos openen om vrouwelijke (ex)kankerpatiënten een gratis behandeling aan te bieden. Sorry mannen, had je maar vrouw moeten zijn. Met een beetje geluk komt er ooit nog een Viva la Bier Day of zo…
Hoewel ik het een beetje vreemd vond om zo gratis naar een schoonheidssalon te gaan, was het echt geweldig. De schoonheidsspecialiste vond het naar eigen zeggen fijn om iets te kunnen betekenen, het gaf haar zo’n goed gevoel. En dat maakte het toch wel heel bijzonder om daar te zijn. We hebben ondertussen een uur gekletst over van alles en nog wat. Eerst over mijn ziekte, maar ook kreeg ik haar hele bevallingsverhaal te horen. Vrouwen beginnen daar namelijk altijd vol enthousiasme over te vertellen als ze horen dat ik verloskunde studeer.
Ze vertelde dat dit het derde jaar is dat ze meedoet aan de Viva la Donna Day en dat ze het heel leuk vindt om te doen. Op mijn beurt vroeg ik of ze het soms niet moeilijk vindt, want ik merk toch regelmatig dat mensen er moeite mee hebben om over kanker te praten. Maar dat had ze gelukkig niet. Ik vind het fantastisch dat mensen zich zo belangeloos inzetten voor patiënten, gewoon om iets te kunnen doen. Mijn respect hebben ze.
Ondanks dat het enigszins raar voelde om van mijn kankerpatiënt-zijn te profiteren, heb ik er enorm van genoten.
En nu ik toch bezig ben, wil ik ook even mijn waardering uiten voor iedereen die meedoet aan de Samenloop voor Hoop van het KWF. Ook zo’n mooi initiatief.
Ik weet dat mijn tante (Pauline) vorig jaar heeft meegelopen toen ik in het ziekenhuis lag. Er stonden toen voor mij ook veel kaarsenzakken langs de route. Pauline en Aad (en wellicht anderen) hebben veel werk gemaakt van het beschrijven van de zakken. Het is destijds natuurlijk helemaal langs me heen gegaan, maar ik vind het erg bijzonder. Als ik de foto’s zie, krijg ik er weer kippenvel van.
Er zijn zoveel mensen die zich op een bepaalde manier inzetten voor kankerpatiënten en daarom vind ik het wel eens tijd om daar aandacht aan te besteden. Het is namelijk geweldig en wordt ontzettend gewaardeerd!
Fijn he Lisa, dat dit elk jaar gedaan wordt. 3 jaar geleden heb ik er ook van mogen profiteren. Bij alle narigheid gebeuren er ook heel mooie dingen. veel sterkte en doe maar fijn een poosje rustig aan. Groetjes aan iedereen.
hoe zit het dan met foto’s van na je beauty behandeling? ;) ik laat je morge nog wel wat horen over de SLVH Haarlem!
gr
roy
Lieve Lisa,
Zondag vertrek ik weer voor een kleine week naar Frankrijk om het medisch team te versterken tijdens de week van de Alpe d’huZes,
Vorig jaar om deze tijd zag het er allemaal wat minder rooskleurig voor je uit en ik brandde een kaars voor je met de enorme hoop dat je zou genezen.. Did deed ik ook voor een goede vriend van Louis, Bas Mulder… Tot ieders grote verdriet is hij overleden.
Dit jaar zal ik weer een kaars voor je branden; nu uit dankbaarheid … omdat het er nu (hoe moeilijk het ook vaak nog voor je moet zijn ) zo anders uitziet als vorig jaar…
Als ik weer terugben zal ik je de kaars langsbreuken…
Kan ie bij de kaars van vorig jaar… Mooi symbolisch…
Liefs
Bianca
‘Langsbreuken?’ :):):
Ik bedoel ‘langs brengen’.
Ik moet naar bed denk ik… ;)