Ik heb echt een hekel aan methotrexaat. Vervelend spul is het. Volgens mij is het algemeen geaccepteerd dat je wel mag zeuren over chemotherapie. Dus bij deze. Heel even.
Ik slik op vrijdagavond naast de mercaptopurine en co-trimoxazol, de methotrexaat. Altijd het hoogtepunt van de week… Nadat ik het doorgeslikt heb, voel ik die baksteen al landen in mijn maag. Vandaar dat ik er van tevoren al tegenop zie en helaas wordt dat steeds erger. Ik ben min of meer een methotrexaat-aversie aan het ontwikkelen en word al misselijk bij de gedachte eraan. Ik vraag me elke week weer af of het wel binnen blijft… maar dat is gelukkig wel altijd het geval.
Wakker worden op zaterdagochtend voelt alsof ik de dag ervoor een marathon gelopen heb. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat nog nooit gedaan heb en dus eigenlijk niet weet hoe het voelt, maar het moet wel zoiets zijn. Mijn hoofd zegt dat ik wil opstaan, maar mijn lijf wil nog niet. Dat is zo vervelend aan methotrexaat: het maakt mijn lichaam moe, maar mijn geest niet. Ik wil dan ook graag van alles doen, maar het gaat allemaal vrij moeizaam. Ik voel gewoon dat de methotrexaat met mij aan de haal gaat, en dat bevalt me niet zo. Moe, hoofdpijn, misselijk, kortademig… te gek hoor, mijn zaterdagen. En vaak ook nog de zondagen. Ik kan best functioneren, maar ik kan toch niet zeggen dat ik me echt fit voel. Eerder lamlendig.
Ik moet toegeven dat het mijn eigen keuze is geweest om het op vrijdagavond in te nemen, waardoor ik er in het weekend last van heb. Maar dan heb ik er in ieder geval geen last van als ik op mijn opleiding of stage ben. Het is kiezen tussen twee kwaden.
Als ik de onderhoudschemo vergelijk met de echte chemokuren die ik vorig jaar kreeg, dan moge het duidelijk zijn dat dit heus wel goed te doen is. Dat vind ik ook altijd, maar op zaterdag kom ik daar meestal van terug. Als ik dan namelijk nergens zin in heb, misselijk ben en me overal te moe voor voel, dan vind ik het toch eigenlijk niet zo goed te doen. Dan baal ik van die chemozooi. Op een gegeven moment ben je er gewoon klaar mee, dan heb je er genoeg van, dan wil je die troep niet meer.
Twee jaar onderhoudsbehandeling duurt toch eigenlijk wel erg lang… Ik heb al één jaar achter de rug, maar ik heb nog een heel jaar te gaan. Verstand op nul dan maar, of zoiets?
