Maandag 8 augustus 2011 – Van manuscript naar boek

Het was maandagochtend 1 augustus rond 11:30, toen ik achter de computer zat en mijn telefoon plotseling ging. Gek nummer, dacht ik, ken ik niet. Ik nam op.
Het bleek het telefoontje te zijn waar ik niet op had durven hopen, maar waar ik vaak over heb gefantaseerd. Het was iemand van uitgeverij De Brouwerij | Brainbooks die ik de vrijdagmiddag ervoor mijn manuscript had gestuurd… Hoewel ik eigenlijk dacht dat ze belde om te zeggen dat ze mijn manuscript had ontvangen, vertelde ze me dat ze pas tot pagina zeventig had gelezen en me nu alvast wilde bellen. Ze vond het goed geschreven, had met een brok in haar keel zitten lezen en dacht dat het goed zou passen bij het soort boeken dat zij uitgeven. Ik was uiteraard een beetje lamgeslagen. Gaat dit over mijn boek? Over mijn verhaal? Ik wist zelf niet zo goed wat ik moest zeggen, maar zij kennelijk ook niet. “Ik ben er een beetje stil van”, zei ze, “wat heb jij veel meegemaakt zeg.”

We hebben even aan de telefoon gehangen en gesproken over onder andere de uitgeverij. Ze geven boeken uit die gaan over maatschappelijke en/of medische fenomenen, waarbij de psyche centraal staat. Uiteraard had ik de uitgeverij naar aanleiding van deze informatie mijn manuscript toegestuurd. Maar dat ik drie dagen later gebeld zou worden, had ik niet voorzien.
“Ik ga nu eerst de rest van je manuscript lezen en dan neem ik graag contact met je op voor het maken van een afspraak.”
’s Avonds om 23:00 ontving ik een mailtje van haar:

‘Ik heb nu je hele manuscript gelezen; kon niet stoppen voor ik het uit had en ben erg onder de indruk. Kan ik je morgen bellen?’

Vanochtend was ze hier bij ons thuis. Zowel zij als een collega hebben mijn manuscript gelezen en zijn erg positief. Als het aan hen ligt gaan ze het uitgeven. Ik heb een doorleesexemplaar van de auteursovereenkomst gekregen en als ik akkoord ga, en dus met de uitgeverij in zee wil gaan, dan krijg ik een definitieve versie om te ondertekenen.
Het voelde gelijk al erg goed, deze uitgeverij. Ondanks dat ik het allemaal wel erg spannend vind, hoefde ik er niet heel lang meer over na te denken. Ik kan nu toch zeker niet meer terug? Zo ongeveer iedereen uit mijn omgeving weet al dat ik mijn verhaal op papier heb gezet… het is af… en dus…
Dus heb ik zojuist laten weten dat ik akkoord ga. Nu alleen nog ondertekenen!

Het gaat echt gebeuren. Mijn boek. Mijn verhaal. De meest heftige periode uit mijn leven…
Het is ergens een vreemd idee dat iets wat mij overkomen is, iets wat behoort tot mijn leven, straks in een boek te lezen is. Een bizar idee, een beetje onwerkelijk nog.