Vrijdagavond had ik met vier vriendinnen afgesproken om te gaan eten. Eén van hen heeft enige tijd geleden een huis gekocht en aangezien wij het nog niet gezien hadden besloten we bij haar thuis in Hoorn te gaan eten. Normaal gesproken eten we ergens in Haarlem, omdat dat enigszins centraal ligt en voor de meesten van ons goed te bereiken is. Maar het werd nu dus Hoorn. We besloten alle vijf iets te maken en mee te nemen, lekker makkelijk.
Rond 17:15 ging ik weg om een vriendin op te halen van station Heemstede. Zij zou met mij meerijden. Ik was alleen nog maar mijn eigen straat uit en ik stond al in de file. Uiteindelijk bij het station aangekomen, Karen opgepikt en het navigatiesysteem ingesteld. Binnen vijf minuten stuurde die navigatie me naar links en naar rechts tegelijk. Handig, zo’n ding. Ehh oké, dan maar rechtsaf. #@!$, sta ik weer in diezelfde file! Leidt dat apparaat me gewoon terug. Dat had ik op zich kunnen zien aankomen. Heb ik even mazzel dat ik me kan verschuilen achter het feit dat ik een vrouw achter het stuur ben.
Na ruim een uur zijn we -met een navigatie die zelf de weg kwijt was en heel veel file- aangekomen in Hoorn.
Fatos, bij wie we gingen eten, had Turkse pizza’s gemaakt. Ik was de enige die daar een gebruiksaanwijzing bij nodig had. Het smaakte goed, maar ik snap eerlijk gezegd niet waarom het de naam ‘pizza’ heeft gekregen. Ten eerste zit er geen tomaat en kaas op, ten tweede is de bodem zacht en ten derde moet je ze oprollen. Maar het zal wel aan mij liggen.
Het was in ieder geval enorm gezellig, zoals altijd.
Zaterdag had ik een fotoshoot voor de cover van mijn boek. De fotograaf was erg in zijn nopjes dat zijn foto waarschijnlijk op de omslag komt. Nadat ik even kort mijn verhaal had gedaan, zei hij direct dat hij het boek heel graag wil lezen. “Maar ik wil wel een gesigneerd exemplaar natuurlijk…”
De fotoshoot was leuk. Dat had vooral te maken met het feit dat de fotograaf heel enthousiast was en erg gedreven. Hij wilde er echt alles uit halen wat erin zat. Hij kwam zelf ook met ideeën en suggesties, wat wel fijn was. Ik heb ook nog nooit eerder een boek uitgegeven, dus ervaring heb ik er niet mee. En fotomodel ben ik ook totaal niet.
Uiteindelijk zit er wel een geschikte foto tussen denk ik. Al is de definitieve keuze nog niet gemaakt, want ik wil het eerst nog met mijn uitgever bespreken.
Gisteravond ben ik nog met Fabiënne (een vriendin) uit eten geweest. In Haarlem. Ons tafeltje stond naast dat van een groep luidruchtige mensen, die de hele tijd heen en weer bleven lopen. Op een gegeven moment voelde ik een hand leunen op mijn schouder, omdat meneer niet zo’n goed evenwicht had. En tot slot bleken ze ook nog een jarige te hebben. Ze begonnen dan ook op vol volume en behoorlijk ‘meerstemmig’ lang zal ze leven te zingen, waar het hele restaurant van mocht meegenieten. Hebben wij dat…
Later bleek echter dat het om een groep zwakbegaafde mensen ging, dus daar hadden we toen ook wel begrip voor.
Na afloop besloten we in de stad nog even wat te gaan drinken. Toen kwam ik erachter dat mijn licht het niet deed. Tuurlijk. Het batterijtje van mijn achterlicht was leeg en de verroeste lamp aan de voorkant deed ook niks. Hij zag er ook niet bepaald uit alsof ‘ie nog iets ging doen. Maar, al fietsend gaf ik er een flinke klap op en toen deed ‘ie het ineens wel. Gelukkig heeft mijn kapotte achterlicht me geen bekeuring opgeleverd.
Verder ben ik inmiddels gestopt met de ATRA en weer begonnen met methotrexaat en mercaptopurine. Steeds vlak na een ATRA-kuur is het altijd weer even wennen aan de andere medicatie. Het ontbreekt me dan ook al twee dagen aan eetlust, wat vooral door de methotrexaat op vrijdagavond komt. Gisteravond in het restaurant had ik gelukkig wel trek, maar ik had de hele dag verder niets gegeten op één croissantje na. En vandaag heb ik ook vrijwel niets naar binnen gekregen, alles staat me tegen. Ik ga ervan uit dat het over een paar dagen wel beter zal gaan.
