Dinsdag 18 oktober 2011 – Naar IKEA

Vanochtend ben ik met mijn vader naar IKEA geweest, omdat hij wat spullen nodig had. Het enige probleem (volgens hem dan, niet volgens mij) was dat we “de Panda moesten nemen”.  Oftewel: mijn Fiatje.
Ja? Dus? En? Hoe erg is dat?
Mijn moeder had mijn vaders’ auto meegenomen en mijn zus mijn moeders’ auto. Handig hè, dat iedereen niet zijn eigen auto heeft? Afijn, alleen mijn auto stond nog voor de deur. Ik rijd overal naartoe met dat ding en ik vind hem super. Maar mijn groene autootje heeft al een paar jaar lacherige kritiek te verduren. Het is mij een raadsel waarom. Vooral mijn vader wil er liever niet mee gezien worden. Hij lijkt even vergeten te zijn dat hij op mijn leeftijd helemaal geen auto had, maar alleen een brommertje waar hij vaker mee gelopen heeft dan dat hij ermee kon rijden.
Al tuffend naar IKEA probeerde ik mijn vader uit te leggen dat als je de auto door en door kent, hij fantastisch is en rijdt als een zonnetje. Uiteindelijk moest hij toegeven dat het een heerlijk autootje is. En terecht, anders had hij naar de winkel kunnen lopen.

Naar IKEA gaan als het herfstvakantie is, is best lef hebben. Maar mijn vader had een cd/dvd-kast nodig en die moest en zou er komen. Gelukkig hadden we redelijk snel een kast gevonden. Waarschijnlijk een Benno, Billy of Björn, want zo heet ongeveer alles daar. Eenmaal weer buiten, met naast de kast ook nog wat kratten en andere spullen, kwam de grootste uitdaging. Hoe gaan we dit allemaal in mijn auto krijgen..?
Achterklep open, kast erin en achterklep weer dicht. En het paste! De doos van de kast reikte tot aan de voorruit en ik kon nog maar net bij mijn stuur. Maar niet zeuren, het past. Mijn vader daarentegen, paste er nauwelijks meer bij. Toen hij zich er met veel moeite in had gemanoeuvreerd, lag ik er (vanwege de doos) aan de andere kant bijna uit. Dat zorgde al voor beginnende hilariteit van mijn kant.
Toen ik eenmaal uit het parkeervak draaide, hield ik het gewoon niet meer van het lachen. Mijn vader zei dat ik om de hoek even moest stoppen, omdat hij zijn autogordel nog vast moest zien te krijgen. En dat stoppen was maar goed ook, want ik hád het niet meer. De tranen stroomden over mijn wangen van het lachen en mijn vader zat ondertussen ook te gieren. Mensen die voorbij liepen, kwamen ook niet meer bij van het lachen. 
Ach ja. Ik zou mijn trouwe, groene Pandaatje niet kunnen missen.

Morgen om 9:15 weer een afspraak op de poli Hematologie. Punctie-uitslag!

Dit bericht is geplaatst in Zonder categorie. Bookmark de permalink.

4 reacties op Dinsdag 18 oktober 2011 – Naar IKEA

  1. Fa schreef:

    Wat een hilarisch verhaal! Zag het al helemaal voor me :) Ga vooral door met schrijven Lies!

    xxxx

  2. Lianne schreef:

    Hahahaha….dat had ik willen zien!
    Groet Lianne

  3. Carel Weijers schreef:

    Hilarisch!

  4. Marjolein Schouten schreef:

    Hoi Lisa,
    had je je vader niet gewoon bovenOP die doos kunnen leggen. In de lengte past het meestal beter dan in de breedte!!.
    Geweldig verhaal, wanneer gaan jullie weer?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *