Woensdag 1 februari 2012 – Poli Dermatologie

Ik heb om 8:30 uur een afspraak op de poli Dermatologie. Dat betekent 7:30 uur van huis weg, oei… voor mijn vrije dag is dat best vroeg. Uiteindelijk worden het vijf minuutjes later, maar alle files op de weg daarbij opgeteld, maakt dat ik pas om 8:29 uur het LUMC binnenren. Als een gek de roltrap op -lopend naar boven- en heel snel richting de polikliniek op B2-Q. Daar aangekomen zie ik een bordje met ‘Poli Huidziekten 1 verdieping lager’. Eventjes ben ik in de veronderstelling dat ze in drie weken tijd de hele poli Dermatologie hebben verhuisd naar B1-Q. Heel logisch ook. Ach, het is nog vroeg. Dat bordje staat daar natuurlijk omdat ik kennelijk niet de eerste ben die zich vergist in de locatie van deze poli.
Ik haast me snel naar de lift en bedenk ter plekke dat ik beter met de trap naar beneden kan. Dat doe ik dan ook en meld me -totaal buiten adem- bij de assistente achter de balie.

En vervolgens zit ik nog een kwartier te wachten in de wachtruimte… Dat zul je altijd meemaken.
Zo te zien hebben ze zojuist een hele kudde co-assistenten losgelaten op de poli. Uit alle spreekkamers komen jonge witte jasjes tevoorschijn en elke voorbij lopende arts wordt gevolgd door een paar jonkies.
Ik word geroepen door een doktersassistente en ga vervolgens de spreekkamer binnen. Ik zie de dermatoloog met daarnaast -jawel- twéé co-assistenten.
“Zo zo, een heel team,” zeg ik. Ondertussen denk ik: lekker dan, kan ik zometeen voor vier man mijn truitje uittrekken.
“Ja, we zijn met een hele club vandaag,” lacht de dermatoloog.
Gezellig…

Terwijl de jonge witte jasjes en de doktersassistente braaf met hun handen achter hun rug naast de dermatoloog blijven staan, begint de arts over de uitslag van mijn huidbiopt.
Hij heeft geconcludeerd dat de huiduitslag het meest past bij eczeem. Terwijl hij het zegt, ben ik me bewust van mijn gezichtsuitdrukking. Bij het woord ‘eczeem’ kan ik mijn gezicht niet zo goed in de plooi houden. Alhoewel, toen hij zei dat het in ieder geval geen Lupus is, vertrok mijn gezicht pas echt. Lupus… Ik ken dat alleen van Dr. House op tv. Ik geloof niet dat je dat moet willen hebben.

Ik krijg een nieuw receptje mee voor de crème -inclusief herhaalrecept- want dan kan ik dat gebruiken als het nodig is. Inmiddels is de huiduitslag weg, maar misschien komt het nog wel terug. Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet van overtuigd dat het niet door de ATRA gekomen is. De dermatoloog zegt dan wel van niet, maar de rode verheven plekken waarmee de huiduitslag begon, vond ik allesbehalve lijken op eczeem. En ik heb eerder ernstige huiduitslag gehad tijdens een chemokuur in combinatie met ATRA, en in de bijsluiter staat ook dat het een bijwerking kan zijn. Half maart start ik weer met een ATRA-kuur, dus dan zullen we het weten. Als ik dan weer (of juist geen) huiduitslag krijg, weten we genoeg.

Uiteindelijk blijft het bij een gesprek en mag ik mijn truitje gelukkig aanhouden. Nadat de dermatoloog het recept heeft uitgeschreven, mag ik gaan. Even vier paar handen schudden (“Dag, tot ziens, doeg, dag.”) en dan is het tijd voor koffie op het Leidse Plein.

Aanstaande zaterdag, 4 februari (op Wereld Kanker Dag), is het mijn verjaardag. Dan word ik 23.