Woensdag 11 april 2012 – Studie

Inmiddels heb ik er allang weer een ATRA-kuur op zitten en ik moet zeggen, het was een eitje dit keer. Ik heb slechts een paar dagen veel hoofdpijn gehad, en dat was niet te vergelijken met de migraine-achtige hoofdpijn die ik voorheen had. Ik ben wel vermoeider geweest in die twee weken dat ik ATRA slikte en heb dan ook dagelijks ’s middags geslapen. Normaal gesproken rust ik wel, maar slapen doe ik eigenlijk nooit. Dat zegt dus wel wat.
Maar nu ben ik alweer 11 dagen klaar met de kuur en kan ik weer gaan aftellen tot de volgende. Die is pas in juni en daarna nog ééntje in september. In totaal dus nog twee kuren te gaan!

Toen ik anderhalf jaar geleden weer mijn studie oppakte, had ik al direct veel moeite met te accepteren dat ik studievertraging had opgelopen en dus later zou afstuderen dan mijn vriendinnen en andere jaargenoten. Er was echter één troost en dat was dat dat moment voorlopig nog niet aan de orde was.
Maar nu wel.
In juli studeren de eersten af. Omdat een heleboel meiden om wat voor reden dan ook enige studievertraging hebben opgelopen (stages gemist, toetsen niet gehaald, bepaalde verrichtingen nog moeten doen, etc.) studeert het merendeel niet volgens de officiële planning af, maar bijvoorbeeld in augustus of na de zomer. Toch ben ik de enige die er een heel jaar langer over gaat doen, omdat ik door mijn ziekteperiode nog veel stages moet inhalen (en ik kan ze nu ook nog niet helemaal fulltime doen). Natuurlijk, dat steekt. Heel erg zelfs.
Ik zie verschrikkelijk op tegen het moment na de zomer dat ik terug moet naar de opleiding om een project te doen met de studenten die altijd een jaar onder mij zaten, en dan mijn eigen jaargenoten niet meer tegen te komen op de opleiding. Het voelt heel rot om als enige achter te blijven.

In de afgelopen weken gingen de gesprekken op de opleiding alleen nog maar over het afstuderen. Dat is natuurlijk de keerzijde van met mijn eigen jaargenoten mee willen doen. Dit studiejaar heb ik volledig met de vierdejaars meegedaan (behalve de stages) en daardoor word ik vanzelf meegesleurd in het proces van afstuderen. Wat ook wel bijzonder is, ook al is het voor mij nog niet zover. Het is leuk om te zien hoe iedereen zich nu voorbereidt om aan het werk te gaan, na de vier studiejaren die we samen doorlopen hebben. Vier jaar geleden had ik me dit moment heel anders voorgesteld. In ieder geval met mij erbij! Maar ja, het is zoals het is. Hoe pijnlijk ook.
Iedereen is nu druk bezig met de aanschaf van alle spullen die je nodig hebt als zelfstandig verloskundige (en dat is behoorlijk wat -en duur!-). En de één na de ander schaft een auto aan.
Vorige week zijn we met alle studenten van ons jaar (cohort 2008) op de foto geweest. Zo’n foto wordt elk jaar van alle afstuderende verloskundigen gemaakt en op de opleiding gehangen. We hebben een hele wand met dat soort foto’s.
Ik studeer natuurlijk pas later af, maar ik ben nu eenmaal wel cohort 2008.

Direct na de foto was er op de opleiding de zogenaamde ‘bedrijvenmarkt’, waar iedereen informatie kon inwinnen over allerlei zaken die je als beginnend verloskundige moet regelen (verzekeringen, materiaalaanschaf). Onze materialen kopen we eigenlijk altijd bij Vermeulen Medical, en die was er dus ook met allerlei spullen. Nou, dat was net een snoepwinkel voor ons. We werden er heel hebberig van (totdat je de prijzen bij elkaar optelt, maar goed). Vooral de verlostassen waren nogal populair, want ja… vrouwen hè. Maar het is verder ook een heel serieuze kwestie, want je moet tenslotte kiezen met welke spullen je gaat werken en er is behoorlijk veel keus.
Ik hoef al die spullen volgend jaar pas aan te schaffen. Alhoewel, ik weet momenteel nog niet of ik in een praktijk of in het ziekenhuis (als klinisch verloskundige) wil gaan werken, maar dat zie ik tegen die tijd wel.

Ik heb laatst wel al een nieuwe stethoscoop besteld, omdat ik tijdens mijn stage in het Lucas één van de oordopjes ben kwijtgeraakt. Ik had mijn stethoscoop in de zak van mijn jas zitten, heb deze er aan het einde van de dag uit gehaald en vervolgens mijn jas ingeleverd, en thuis kwam ik erachter dat er één oordopje miste. Die zat nog in de jas… Hoewel ik in eerste instantie alleen nieuwe oordopjes wilde aanschaffen, heb ik toch maar voor de duurste oplossing gekozen: een nieuwe stethoscoop. Dat wilde ik toch al -gezien de leeftijd van mijn oude tweedehandsje- en dit leek me het meest onzinnige, maar aanvaardbare excuus. Soms heb je dat gewoon nódig.
Het is weer een mooie donkerblauwe geworden, net als mijn vorige, maar nu wordt mijn naam erin gegraveerd.

Mijn jaargenoten zijn gisteren begonnen aan hun eindstage. Ik vanzelfsprekend niet, en ga vanaf volgende week weer beginnen met andere stages. Volgende week zit ik een weekje op Neonatologie in het OLVG, dan een weekje vakantie, vervolgens weer drie weken op de verloskamers in het Lucas Andreas Ziekenhuis en dan drie weken op de poli Verloskunde in het LUMC.

Dit bericht is geplaatst in Zonder categorie. Bookmark de permalink.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *