Zondag 10 juni 2012 – Voetballuh kijkuh

Net als de rest van Nederland hou ik ook wel van het EK. En het WK en al die andere voetbalgezelligheid. Eigenlijk zijn het de enige wedstrijden waar ik nou echt de zenuwen van krijg en dat is nu juist zo leuk. Die spanning…
Zo zat ik bij de eerste wedstrijd van dit EK (Polen en Griekenland) op de bank voor de buis. Lekker voetballuh kijkuh.
Met oprechte interesse heb ik zitten kijken. Maar tegelijkertijd –en dat doe ik nu al een jaartje of drieëntwintig– probeer ik er ook iets van te snappen. Alleen wordt dat gek genoeg niet altijd gewaardeerd. Wat ik raar vind, want er wordt altijd geroepen dat ‘vrouwen niet weten wat buitenspel is’. Nee, maar als die vrouwen het willen léren, dan willen de mannen daar niet bepaald aan bijdragen. Ik bedoel, even als voorbeeld hè, die wedstrijd Polen – Griekenland. Op een gegeven moment hoorde ik de voice-over iets zeggen over een vrije trap. Dus ik zeg: “huh, het is toch een corner?” Of worden alle vrije trappen soms vanuit de hoek genomen?!
“Ja hoor schat, het is goed…” antwoordt mijn vader op dat bekende klets maar lekker verder– toontje van hem.
“Niet dan?” vraag ik beledigd. “Doe nou niet zo. Ik probeer het te snáppen. Levenslang leren, weet je wel?”
“Nou, dat duurt bij jou wel heul errug lang hoor!”
Zucht. Inmiddels heb ik het gegoogeld en weet ik dat er onderscheid wordt gemaakt tussen een directe en een indirecte vrije schop. Hoe ingewikkeld wil je een spelletje maken!?

Gisteren was mijn vader jarig en kwam de hele familie bij ons voetbal kijken. Heel gezellig! De hele ochtend is hij bezig geweest om de huiskamer dusdanig te verbouwen, dat de beamer een zo gunstig mogelijke plek had. Ondertussen werden het plafond en de lampen behangen met oranje vlaggetjes, shawls, hoedjes en weet ik wat allemaal.
Dan denk je dat je een mooi groot voetbalbeeld gecreëerd hebt met die beamer, maar dan is er altijd wel weer iemand die zegt: “je kunt beter naar de tv kijken, dat is veel scherper beeld!” (En dan zeggen ze dat vrouwen altijd zo zeuren…)
Verder is het opmerkelijk wat voetbal met mannen doet. Zo volwassen als ze het ene moment zijn, zo kinderachtig worden ze als het voetbal begint. Ik geloof dat ik na vijf minuten al geroepen heb: “als ik die toeter nog één keer hoor, pak ik hem af!” Gelukkig hoefde dat niet meer, omdat iemand anders dat al had gedaan.

Uiteindelijk hebben we met z’n allen (nou ja, bijna allen) genoten van de meest waardeloze wedstrijd ever. Ik bedoel, het mag duidelijk zijn dat ik geen voetbalexpert ben, maar dat ons elftal een record aantal gemiste kansen op zijn naam heeft gevestigd, spreekt voor zich. Dat neemt niet weg dat het een heel leuke avond was en dat ik er weer volop van genoten heb (mede omdat ik toen nog niet wist hoe het zou eindigen).
Halverwege de wedstrijd probeerde ik nog: “Dat was buitenspel. Toch?” Waarna mijn nichtje mij even uitlegde dat dat niet zo was. De verklaring kan ik zo even één-twee-drie niet herhalen, maar ze zal wel gelijk hebben gehad.
“O. Oké, ja nee tuurlijk. Ik dacht alleen… nou ja, omdat ‘ie daar zo eh… maar goed, ik zal het wel verkeerd gezien hebben.”

Misschien moet ik de illusie dat ik voetbal ooit helemáál zal begrijpen maar opgeven, en gewoon kijken. Dat is eigenlijk al leuk genoeg. En makkelijker.
Hoewel ik eigenlijk altijd in de veronderstelling ben geweest dat mijn vader het wél echt snapte, ben ik daaraan gaan twijfelen op het moment dat hij deze uitspraak deed toen Denemarken scoorde: “Let op, misschien gaat ‘ie in de herhaling mis…”