Oké, verloskundige worden is één ding, maar verloskundige zijn… dat is nog niet zo makkelijk als er geen vacatures zijn. Afstuderen in deze periode van het jaar blijkt redelijk onhandig, heb ik gemerkt. Vlak voor mij is er namelijk een hele lading verloskundigen afgestudeerd, en die hebben natuurlijk alle plekjes opgevuld. Gelukkig helpt het dat ik weet dat alle afgestudeerde verloskundigen werk hebben gevonden en dat niemand thuis zit. Behalve ik dan. Vooralsnog. Maar de vacatures komen er heus wel, alleen moet ik misschien even geduld hebben. Bij mijn beëdiging zei de secretaresse van de opleiding dat ze regelmatig wordt gebeld door praktijken die wanhopig op zoek zijn naar iemand die kan komen waarnemen. Dus ach, het komt heus wel goed. Ik heb nog lang niet op al mijn (open) sollicitaties reactie gehad, dus wie weet vloeit daar nog iets uit voort. Ik mag in ieder geval binnenkort op gesprek komen bij een praktijk voor waarneming in de zomer. Het lijkt me ontzettend leuk om daar te werken, dus ik hoop dat dat doorgaat.
“En anders kun je altijd nog een boek gaan schrijven, zolang je geen werk hebt,” zei mijn docent tijdens mijn beëdiging. Ja natuurlijk, ik ga nog wel ‘even’ een boek schrijven. Zou ik overigens geweldig leuk vinden, maar waarover precies?
“Deel 2 natuurlijk,” roept mijn moeder al een hele tijd. “Over hoe het verder ging na je ziekte, en over je leven daarna als verloskundige.”
Zo’n anderhalf jaar geleden ben ik wel begonnen aan een deel 2. Ik maakte toen nog genoeg mee om over te schrijven. Genoeg ziekenhuisbezoeken, genoeg hersenspinsels. Maar toen ik weer fulltime stage ging lopen bleef er zo weinig tijd over. En bovendien ben ik niet het type dat zichzelf kan opsluiten om te schrijven, daar zou ik depressief van worden. Schrijven vind ik heerlijk, ik kan niet zonder. Maar ik kan niet te lang binnen zitten, ik wil naar buiten, erop uit, iets dóen. Anders word ik gek. Dus dat staat het schrijven van een boek een beetje in de weg. Toch lijkt het me nog steeds heel erg leuk, dus wie weet, ooit.
De afgelopen twee weken ben ik druk bezig geweest met het regelen van allerlei dingen. Ik sta nu ingeschreven in het BIG-register en bij de Kamer van Koophandel (als zelfstandig verloskundige). Verder heb ik -ook niet geheel onbelangrijk- al mijn verloskundige spullen gecontroleerd, of alles werkt. En ik heb mijn zuurstofset in elkaar gezet. Alles is klaar voor gebruik.
In the meantime ben ik ook nog jarig geweest, op 4 februari. Ik heb een gezellige borrel gehouden om mijn afstuderen en verjaardag te vieren. 25 jaar tel ik nu. Volgens mij begint dan de aftakeling, toch? Zoiets heb ik ergens gelezen. Lekker vooruitzicht. Niet te lang bij stilstaan. Eerst fijn op wintersport! En dan ga ik daar bovenop de berg, al zittend in de sneeuw en genietend van de zon… zitten bedenken hoe geweldig het is dat ik 25 jaar heb mogen worden. Want zo is het wel.
Van mij in ieder geval een dikke proficiat!!!!!voor je verjaardag en voor je afstuderen……en werk, dat komt wel…..