Zondag 10 april 2011 – Weekendje weg

Vrijdagavond zijn we met de hele familie van mijn moeders kant richting Assen gegaan voor een weekendje weg, ter ere van de 55-jarige bruiloft van mijn opa en oma. Het was voor mij weer de eerste keer sinds alle ellende dat ik in een ander hotel dan het luxueuze LUMC verbleef. Ik had op donderdagavond al op post-its geschreven dat ik niet(!!) mijn medicijnen mocht vergeten. Zodoende stond ik op vrijdag een plastic zak vol te laden met een spuit Methotrexaat, spuitjes Mercaptopurine, een flesje Co-trimoxazol, maagbeschermers en voor de zekerheid nog Paracetamol. In het hotel besloot ik de lege spuitjes maar weer mee terug naar huis te nemen en niet in de prullenbak te gooien, om te voorkomen dat er verwarring zou ontstaan bij de housekeeping. Ik wilde niet het risico lopen opgepakt te worden wegens drugsbezit of iets dergelijks.
Als gevolg van de Methotrexaat op vrijdagavond, werd ik de volgende ochtend kotsmisselijk wakker -in een zeer fijne hotelkamer, dat wel-. Het is elke zaterdag hetzelfde liedje, maar gelukkig neemt de misselijkheid vaak in de loop van de dag wat af. 
Al met al hebben we met z’n allen een enorm gezellig weekend gehad. Ik heb ervan genoten!

Vorig jaar op deze datum, 10 april, was ik voor het eerst van mijn leven kaal. Officieel is op 9 april mijn haar -of wat er nog van over was- er af gehaald door de verpleegkundige, maar dat was ’s avonds. Dus 10 april was ik voor het eerst kaal te bewonderen door bezoekers (lees: ouders, zus, artsen, verpleegkundigen en nieuwsgierige voorbijgangers). Hoewel ik nog aan de beademing lag (via tracheacanule) op het moment dat mijn haar er af ging, kan ik het me nog herinneren. Ik weet nog dat hij me na afloop een spiegel voorhield en dat het me eigenlijk wel meeviel. Het deed me niet zo heel veel, ik heb er geen traan om gelaten in ieder geval. En ik zou mijn haar toch verliezen, dus of dat nou op dat moment was of een week later…dat maakte me niets meer uit. Achteraf denk ik dat mijn onverschilligheid een gevolg is geweest van de zware medicatie. Om maar iets te noemen: Methadon! Verschrikkelijk spul.

Mijn broertje Paul (10 jr) en een klasgenootje van hem hebben besloten om hun spreekbeurt over kanker, chemotherapie en leukemie te houden. Echt iets dat aansluit bij de belevingswereld van tienjarige kinderen in groep 7… Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik op diezelfde leeftijd in dezelfde groep mijn spreekbeurt deed over ‘siamese tweelingen’, met zelfgemaakte foto’s van anatomische preparaten (lees: overleden baby’s op sterk water) uit museum Vrolik van het AMC (de verloskunde zat er al vroeg in denk ik). Ik gok zomaar dat Paul dus ergens wel een beetje op mij lijkt. En waarom ook eigenlijk niet, een spreekbeurt over kanker? Het is helaas een erg actueel onderwerp. 

Aanstaande woensdag 13 april heb ik weer een afspraak op de poli. Met een beetje geluk krijg ik dan de uitslag van de punctie, wat toch altijd weer spannend is… Jullie lezen het woensdagavond!

Dit bericht is geplaatst in Zonder categorie. Bookmark de permalink.

1 reactie op Zondag 10 april 2011 – Weekendje weg

  1. maurien schreef:

    Hoi Lisa (even een herinnering met je ophalen hoor)
    Als ik me niet vergis hield je die spreekbeurt over het Vrolikmuseum zelfs al in groep 6! Het had op mij namelijk grote indruk gemaakt, vooral al die plaatjes. Ik wist niet eens dat zoiets bestond! 10 jaar geleden, toen ik zwanger was van m’n oudste, was er in het Teijlersmuseum ook een tentoonstelling over Siamese tweelingen; daar ben ik met Frank geweest en ik moest toen ook weer aan jouw spreekbeurt denken: machtig interessant.
    Knap dat Paul z’n spreekbeurt over kanker e.d. gaat houden> wens hem succes van mij.
    Groetjes weer, (juffie) Maurien

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *