Woensdag 6 juli 2011 – Uitslag van de punctie

Ik heb nog nooit zo’n volle wachtruimte op de poli gezien. En het is pas 9:00 uur. Het was me al wel duidelijk dat een deel van Nederland inmiddels vakantie heeft, want het was erg rustig op de weg. En blijkbaar zit iedereen die vrij is, nu hier op de poli. Gezellig hè, zo met z’n allen bij hematologie. En bij oncologie. En bij de mammapoli.

Ik kan aansluiten in de file voor de vingerprik. Gelukkig heb ik nog net een zitplek. Met mijn ene hand omklem ik mijn andere hand, opdat mijn vingers warm worden en het bloed zometeen beter stroomt. Grappig genoeg zit de man naast mij ook druk in zijn handen te wrijven. Ach ja, doorgewinterd als we zijn…
Ongeveer een jaar geleden ben ik gestopt met het aanbieden van mijn middelvinger voor de prik, omdat ik er op een gegeven moment last van bleef houden door het vele prikken. Toen ging ik namelijk elke week naar de poli. Inmiddels hoef ik ‘nog maar’ één keer per maand, maar ik geef alleen nog maar mijn ringvinger. Vorige keer stroomde mijn bloed ook al niet zo goed, en toen kreeg ik een heel verhaal te horen over waarom de prikkers altijd liever de middelvinger hebben. Wist ik veel… Maar vandaag geef ik dus mijn middelvinger. Om het ze makkelijk te maken.
“Nou, het wil niet echt”, is zijn reactie. En nu weet ik het niet meer hoor. Mijn pink dan? Duim? Tenen? Twintig mogelijkheden, theoretisch gezien.

Eenmaal zittend in de wachtruimte is er weer veel te zien. Veel mensen, vooral. Het valt me op dat er veel artsen op de poli rondlopen die hun witte jas niet dragen. Zou het vandaag de dresscode zijn? Lekker-geen-witte-jas-aan-vandaag-dag?
Mijn hematoloog is as usual te laat, maar vrolijk als altijd en hij draagt ten minste wel zijn witte jas (zou ook kunnen komen doordat hij de dresscode-afspraak heeft gemist). Half tien is het, als ik aan de beurt ben.

Onderweg naar de spreekkamer krijg ik de gelegenheid om te vertellen hoe mijn tripje naar Berlijn is geweest. Leuk dat hij het nog weet en leuker nog dat hij ernaar vraagt.
Aangekomen bij de deuropening houdt hij zoals altijd galant zijn pas in om mij voor te laten gaan.
Hij draait het computerscherm mijn kant op, zodat ik de uitslag van de punctie zelf kan lezen. “Niet detecteerbaar”, zegt hij. Een glimlach op mijn gezicht van oor tot oor.

Ik vraag of ik een uitdraai van de uitslag mag. Voor mijn boekhouding. Dat blijkt niet zo eenvoudig, want er staat geen normale printer meer in de spreekkamer, alleen een miniprintertje om recepten uit te draaien. “Je krijgt ‘m op microformaat”, zegt hij. Creativiteit ten top: een uitslag (A4) willen uitprinten op receptenpapiertjes. Er rollen twee receptjes uit het miniprintertje met op allebei gedeeltes van een onleesbare punctie-uitslag. “Hm, niet zo charmant”, zegt hij. Dan maar via het secretariaat.
“Goed, nog nieuwe recepten nodig?” Ik noem de medicatie op waarvan ik nog nieuwe nodig heb. Hij klikt alles aan in de computer en kijkt dan vol onbegrip naar het receptenprintertje waar niets uitkomt. “O jee…papier op?” grinnik ik. “Ja, dat komt door die uitslag van jou”, zegt hij, “heb ík weer.” Maar hij kan er om lachen, gelukkig.

Ik meld nog even dat ik tijdens de ATRA-kuur ernstige hoofdpijn heb gehad. Het zou kunnen wijzen op verhoogde intracraniële druk, oftewel een verhoogde druk in de hersenen. Het hoeft niet, het kan ook gewone hoofdpijn zijn. Maar zo gewoon vond ik die hoofdpijn niet. De hematoloog gaat navragen/overleggen of de hoofdpijn volgende keer voorkomen of anders bestreden kan worden. Geen idee wanneer en bij wie hij dat gaat vragen, maar ik wacht het af. Over twee maanden pas weer een nieuwe ATRA-kuur.
Mijn bloedwaarden naar aanleiding van de vingerprik waren erg goed. Sommigen aanzienlijk verbeterd ten opzichte van vorige keer, maar dat is altijd zo als ik ATRA heb geslikt. De getallen zullen nu wel weer iets gaan dalen waarschijnlijk, maar dat geeft niet.

We plannen een nieuwe afspraak voor over -een nieuwe mijlpaal- ácht weken. Eenmalig slaan we een controle over, omdat dokters ook op vakantie gaan. Hij is er volgende keer niet en daarom hoef ik pas over twee maanden weer te komen, wat voor het eerst is. Ik ben nog nooit zo lang niet geweest.
31 augustus wordt de nieuwe datum, op mijn zus’ verjaardag, en hij herinnert mij eraan dat ik dan ook weer bijna met de ATRA moet beginnen. Ik ben er net vanaf, dank u. “Half september weer”, zeg ik. “Ja…maar waar het me eigenlijk meer om gaat, is dat ik vlak voor de ATRA-kuur weer een beenmergpunctie zou moeten doen…”
Waarschijnlijk staat er iets op mijn voorhoofd geschreven in de trant van: ‘als ik maar gewoon mijn mond houd en zwijg…vooral niet reageren…’
Ik weet niet wat hij precies van mijn gezicht afleest, maar hij begint hardop te lachen. Proef ik hier leedvermaak, hm?
Maar het staat genoteerd op mijn afsprakenkaart hoor: 31-8 Afspraak bij Dr.(…) + BMP.

Dit bericht is geplaatst in Zonder categorie. Bookmark de permalink.

1 reactie op Woensdag 6 juli 2011 – Uitslag van de punctie

  1. Lianne Melsen schreef:

    Fijn dat de uitslag weer goed was! Ik denk dat die glimlach de rest van de dag niet van je gezicht is geweest! Groot gelijk hoor, met zo’n uitslag mag je heel erg blij zijn!

    Groeten Lianne

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *