Er is per vandaag weer een nieuwe ATRA-kuur van start gegaan. Vanochtend heb ik de eerste vier capsules genomen en vanmiddag rond 14:00 kwam de hoofdpijn opzetten. Het is een typische vorm van hoofdpijn, waardoor ik weet dat het door de ATRA komt. Ik heb gelijk 400 mg Ibuprofen geslikt en ben toen even gaan liggen. Helaas heeft het niet veel geholpen en heb ik nu nog steeds last.
Dit belooft wat voor de komende twee weken…
Ondertussen heb ik ook nog een soort van blaasontsteking. Het begon met een aantal klachten (o.a. buikpijn) in het weekend, die me stom genoeg in eerste instantie niet direct aan een blaasontsteking deden denken. Op zaterdag krijgt methotrexaat altijd overal de schuld van, dus ook in dit geval. Alhoewel ik het zelf al niet heel geloofwaardig vond…
Maandagavond voelde ik eenmalig een pijnscheut die vanuit mijn rug naar mijn onderbuik ging en toen ging het lampje branden. Ik wist direct dat het mijn blaas betrof. Zodoende heb ik dinsdagochtend de huisartspraktijk gebeld en aan de assistente gevraagd of ik het mocht komen laten controleren. Dat kon, en ik mocht na een paar uur bellen voor de uitslag.
Uit het testje bleek dat er inderdaad iets aan de hand is, maar dat de ontstekingswaarden niet enorm hoog zijn. Op mijn vraag of het dan wel een blaasontsteking is, antwoordde de huisarts dat het wel duidelijk is dat mijn blaas geïrriteerd is. Dus nu is het eigenlijk nog steeds een beetje onduidelijk voor me, maar ik heb aan de telefoon niet doorgevraagd.
Het moet in ieder geval behandeld worden, maar omdat ik ook al dagelijks preventief co-trimoxazol (antibioticum) gebruik, vond de huisarts dat ik mijn hematoloog maar moest bellen. Misschien dat het nodig is om de dosering tijdelijk te verhogen of dat er een ander antibioticum voorgeschreven moet worden, maar dat kon hij niet zeggen.
Ik zei dat ik woensdag mijn arts zou gaan bellen, want dan heeft hij altijd spreekuur.
“Hou je het nog wel vol tot morgen dan?” aldus een bezorgde huisarts. Gelukkig lukte me dat prima met pijnstilling. Hij zei tenslotte dat als ik de hematoloog niet zou kunnen bereiken, dat ik het moest laten weten, want dan zou hij het gaan proberen. Dat is toch aardig, hm? Ik wil mijn hematoloog echter wel graag zelf spreken, omdat ik wat meer vragen heb dan alleen over de behandeling.
Gisterochtend heb ik om 9:00 gelijk de poli Hematologie gebeld. De assistente die ik aan de lijn kreeg, zou een briefje voor mijn hematoloog neerleggen en dan zou hij terugbellen. Dat is niet gebeurd. Zodoende heb ik hem gisteravond nog maar even een mailtje gestuurd met de vraag of hij me wil terugbellen.
Helaas heeft hij vandaag ook niet meer gebeld en dus ga ik morgenochtend zelf nog maar een keer bellen. Ik hou daar niet zo van, het voelt zo zeurderig. Buikpijn heb ik inmiddels niet meer en verder ook geen klachten, maar ik betwijfel of het over is en of het wel vanzelf over kan gaan. Mijn nierfunctie is namelijk ook al maandenlang licht afwijkend en dus vraag ik me af of het daar misschien iets mee te maken kan hebben. Ik heb er in ieder geval vragen over, dus ik hoop dat ik de hematoloog nog te spreken krijg.