Anderhalve week geleden heb ik met twee vriendinnen een vakantie geboekt. Toen we plannen aan het maken waren, was ik degene die als eerste zei: “Maar liever niet naar zo’n resort in Turkije.” Ik vind het juist leuk om ook iets van de omgeving te kunnen zien en niet alleen maar opgesloten te zitten. Dana en Simone wilden ook liever niet naar Turkije en voor de rest maakte het ons allemaal niet uit. Spanje, Italië, Curacao, Griekenland, Cyprus, Portugal… ik geloof dat we alles bekeken hebben. Uiteindelijk kwamen we tot de ontdekking dat het met ons budget toch best lastig ging worden om te vinden wat we zochten (heel veel eisen hadden we niet, maar toch wel een paar). Dus je raadt nooit wat ik toen voorstelde…
Juistem, Turkije. En dat is het ook geworden, want we waren alle drie meteen om toen we de foto’s zagen. Een vijfsterrenhotel, all inclusive, in Bodrum. Turkije is nu eenmaal minder duur dan al die andere landen. Dus we hebben dezelfde dag nog geboekt. Het enige is dat er niet veel in de omgeving is, maar het centrum van Bodrum is dichtbij, dus prima! En in feite maakt het niet uit waar we zitten, met elkaar is het altijd gezellig.
Maar we moeten nog even geduld hebben, want het is nog niet zover. Het studiejaar is nog niet eens officieel afgesloten. We moesten zelfs gisteren nog onze gezamenlijke (afstudeer)scriptie verdedigen. Dana, Simone, ik en een andere medestudent hebben in het afgelopen half jaar samen onderzoek gedaan en op basis daarvan een onderzoekartikel geschreven (onze scriptie). Ja, het is inderdaad zo dat ik dus mijn afstudeeronderzoek al heb gedaan, terwijl ik pas over ruim een jaar afstudeer. Zo’n alternatief studieplan heb ik dus. Maar goed, dan heb ik die stress volgens jaar in ieder geval niet meer.
Want stressen was het best wel. De afgelopen dagen ben ik van ’s ochtends tot ’s avonds bezig geweest met voorbereiden van de scriptieverdediging. En de rest ook uiteraard.
Woensdagmiddag, nadat ik al honderdduizend keer met Dana aan de telefoon had gezeten over het onderzoek, belde ze me weer op: “Hoe braaf ben jij?”
“Eh..?”
“Zullen we naar het strand gaan? Ik word gek en moet er even uit.”
“Nu?”
“Ja! Of wil je liever doorgaan met het onderzoek?”
Een uur later stonden we met onze voeten in de zee. Ik was nog niet helemaal klaar met voorbereiding, maar ik was al zo lang bezig en wilde er ook wel even uit.
Heerlijk was het om een tijdje over het strand te slenteren. Alhoewel we voornamelijk door de zee liepen omdat het erg warm was. Ik vroeg me echt af waarom ik dit niet vaker doe.
Dana en ik liepen een heel eind over een… ja wat was het, zandbank? Het was een breed stuk nat zand tussen enerzijds de zee en anderzijds een beetje ondiep water. Wij liepen aan de kant van zee totdat we op een gegeven momen niet meer verder konden, omdat daar alleen nog maar water was. We besloten om te draaien en terug te lopen. Kennelijk gingen we helemaal op in het gesprek dat we aan het voeren waren, want het ontging ons allebei dat we op een gegeven moment bijna tot onze kuiten in het water liepen. Toen ik opkeek om te zien waar we ongeveer waren, zag ik dat het hele stuk strand dat net nog boven water lag, ineens verdwenen was. “Daan, het zand is weg…” zei ik. “We moeten doorlopen, het wordt vloed!”
Maar dat was eigenlijk al een beetje te laat, want het ging vanaf dat moment ineens heel snel. Het waterpeil leek met elke stap te stijgen, terwijl wij al lopend onze (knie)broek verder omhoog probeerden te krijgen. Het stikte van de mensen, maar allemaal in zwemkleding. Alleen wij natuurlijk weer niet… wij probeerden, inmiddels lopend op onze tenen, zo droog mogelijk het strand te bereiken, terwijl we niet meer bijkwamen van het lachen. Want hoe dom is dit? Maar ja, wisten wij veel dat het om half vier vloed zou worden! Ze hadden wel effe een bordje mogen neerzetten of zo…
Uiteindelijk viel de schade mee en hoefden we niet te zwemmen. We zijn bij The Spot op het terras neergeploft om even een drankje te doen en om onze broek te laten drogen. Mijn zus werkt daar als eventmanager, dus die kwam er ook even gezellig bij zitten. Eind goed, al goed.
Donderdag nog hard gewerkt aan onze presentatie en vrijdag hebben we de scriptie verdedigd, wat goed ging. We zijn geslaagd voor ons afstudeeronderzoek!
Nu alleen nog de beëdiging volgende week vrijdag 13 juli en dan duurt het nog slechts een paar dagen voordat we op het vliegtuig stappen naar Bodrum!
Een fijne vakantie en veel plezier