Zaterdag 8 september 2012 – Aftellen

Bijna twee weken geleden ben ik begonnen op de verloskamers in het Slotervaart Ziekenhuis. Ik heb het er prima naar mijn zin en doe drie dagdiensten per week. De roosterplanner van mijn opleiding had me ingeroosterd voor twee dagen per week, wat inhield dat de twee weken stage verdeeld zouden worden over vier weken. Dat vond ik zelf echter wel een beetje te lang (als dat met alle stages zo gaat, ben ik over drie jaar nog niet klaar) en bovendien kan ik best drie dagdiensten per week doen. In overleg met de roosterplanner van de afdeling in het ziekenhuis heb ik dat kunnen regelen. Dus nu doe ik drie weken over twee weken, dat is heel fijn.
Woensdag en donderdag had ik dienst, maar toen was het helaas heel rustig. Slechts een aantal consulten en een opname; die mevrouw ging wel bevallen maar niet meer in mijn dienst. De avonddienst heeft het overgenomen. Vorige week heb ik wel twee bevallingen gedaan en ik hoop morgen weer… Laat de zondagskinderen maar komen!

Anderhalve week geleden heb ik voor de allerlaatste keer chemo gehaald bij de poli-apotheek in het LUMC. Een heel raar gevoel. Ik nam plaats op de stoel bij de balie terwijl de apothekersassistente mijn recepten en medicijnen erbij pakte. “Laatste keer..?” vroeg ze nieuwsgierig.
“Ja,” glimlachte ik. Die lach komt al weken spontaan tevoorschijn als ik het over het einde van mijn behandeling heb. Het is zo’n enorme mijlpaal voor mij.
“O dat is altijd wel een officieel moment! Het is jammer dat we hier geen camera’s hebben,” zei ze, “anders hadden we dit moment voor je kunnen vastleggen.”

Ik moet nog ongeveer drie weken chemo slikken (mercaptopurine en methotrexaat) en tot slot nog twee weken ATRA. En dan ben ik half oktober gewoon klaar… helemaal klaar. Geen chemo meer in mijn lijf. Eigenlijk kan ik bijna niet meer wachten. Dit weekend hakt de methotrexaat er ook weer flink in. Ik heb het donderdagavond ingenomen in plaats van vrijdagavond, omdat ik zondag dienst heb in het ziekenhuis en dan moet ik wel weer een beetje energie terug hebben. Normaal gesproken heb ik er op zondag nog veel last van, dus vandaar dat ik het nu eerder ingenomen heb. 
Ik ben die methotrexaat behoorlijk zat. Ik ben het eigenlijk al twee jaar zat, maar nu de eindstreep in zicht is ben ik er ook echt klaar mee. Die methotrexaat verpest al twee jaar mijn weekenden. Het is voor een goed doel, dus ik heb er nooit teveel over willen zeuren, maar het is ook niet altijd even makkelijk. Ik word er chagrijnig en doodmoe van, ik raak mijn eetlust kwijt, loop als een zombie rond en ben gewoon niet mezelf. Eigenlijk zou ik in het weekend in mijn eentje op een onbewoond eiland moeten zitten. Dan heb ik geen last van anderen en zij niet van mij. Ik kan namelijk gewoon heel weinig hebben als ik dat spul ingenomen heb. Bovendien zie ik dan alles negatief. Iets wat helemaal niet bij mij past en waar ik echt niet blij van word. Dan houd ik me maar voor dat het wel weer overgaat. Het gaat ook altijd over na het weekend. Doordeweeks heb ik nergens last van.

Maar goed, ik wil maar zeggen dat ik blij ben dat ik die methotrexaat nog maar twee keer hoef te slikken en dan nooit meer. Dan heb ik nog wel twee weken ATRA, maar dat is echt de allerlaatste kuur. Ook wel weer heel bijzonder en spannend… maar eerlijk gezegd ben ik wel een beetje aan het aftellen.