Woensdag 6 maart 2013 – Drukke dienst

Sinds vorige week loop ik stage bij een verloskundigenpraktijk in Leidschendam. Tijdens de diensten verblijf ik in het huis van mensen die een maand op vakantie zijn. Ik moet namelijk binnen 20 minuten ergens kunnen zijn, en vanuit Heemstede gaat dat niet lukken…
Gisteravond en vannacht heb ik twee thuisbevallingen gedaan. De verloskundige en ik hadden afgesproken dat als iemand zou bellen, ik er als eerste heen zou gaan om de situatie te beoordelen. Dan zou ik telefonisch met haar overleggen en verder beleid bepalen. Ik kreeg een tas mee met handschoenen en een doptone om de harttonen van de baby te kunnen luisteren.
Zo gezegd zo gedaan, ik ging om 18:30 bij iemand langs die gebroken vliezen had. Ze was nog niet aan het bevallen, dus ik kon weer weg. Direct werd ik gebeld dat ik door kon rijden naar de volgende. Deze cliënt had ik een paar dagen geleden op het spreekuur gezien, dus dat was leuk. Haar bevalling was begonnen en ik ben daar gebleven. Eigenlijk heb ik alles in mijn eentje gedaan, ik heb de verloskundige telefonisch op de hoogte gehouden en zou het haar laten weten als het tijd was dat ze zou komen met alle verlosspullen. Dat verliep allemaal prima en het was erg leuk om zo zelfstandig met een bevalling bezig te zijn. Normaal gesproken doe ik ook alles zelf, maar dan is de verloskundige wel altijd op de achtergrond aanwezig. Zij is tenslotte eindverantwoordelijk. Maar zo zelfstandig aan de slag mogen is heel prettig. En zeker richting het einde van de opleiding ook goed, omdat ik er straks ook alleen voor sta.
De verloskundige is er wel altijd bij als het kind geboren wordt, en dat moet ook wel omdat zij natuurlijk alle spullen heeft en ik niet. De bevalling is heel goed verlopen en om middernacht kon ik mijn bed in.

Echter om 01:20, na één uurtje slapen, werd ik weer gebeld… Ik had er al rekening mee gehouden dat de bevalling van de eerste cliënt waar ik om 18:30 was geweest, zou beginnen. En inderdaad. Dus kleren weer aan, tassen mee en de auto weer in.
Bij binnenkomst bleek ze nog niet eens zo heel ver te zijn qua ontsluiting, maar ik besloot toch te blijven. Het was niet haar eerste kind, dus het zou zomaar eens heel snel kunnen gaan. Ik heb telefonisch overlegd met de verloskundige en we spraken af dat ik haar zou bellen als ze moest komen.
Nog geen drie kwartier later bleek ze volledige ontsluiting te hebben. Ik had wel verwacht dat ze zou doorschieten, maar niet zó snel… Ik heb direct de verloskundige gebeld, kraamzorg gebeld, de kasten opengetrokken en een stapel doeken gepakt. Moeder van mevrouw heb ik een kruik laten vullen, doeken er omheen gewikkeld en alles wat ik kón klaarleggen klaargelegd. Het leek er even op dat het kind al geboren zou worden nog voordat de verloskundige er zou zijn, dus ik heb de handschoenen aangetrokken die in het tasje zaten die ik meegekregen had. Ik had verder geen verlosspullen, maar gelukkig wel een doptone. De harttonen van het kind bleven keurig, dus het verliep verder prima. Als het kind zou komen, zou er niets aan de hand zijn. Ik maakte me ook helemaal geen zorgen. Toch heb ik haar laten zuchten, want ik wilde de geboorte het liefst uitstellen totdat de verloskundige er was. Ik had namelijk ook geen reanimatiespullen, en je weet gewoon nooit of je die nodig gaat hebben. Meestal gaat het gewoon goed, maar toch.
Uiteindelijk arriveerde de verloskundige net op tijd en heb ik het kind geboren kunnen laten worden. Zonder problemen en in uitstekende conditie.

Twee hele leuke bevallingen in één dienst. Oké, ik was wel moe… Het viel me niet 100% mee om zo lang in touw te zijn, maar ik was wel heel blij met die twee bevallingen. Dit was weer mijn eerste 24-uursdienst sinds drie jaar, dus het was best een uitdaging. Ik heb daarna nog drie uurtjes kunnen slapen. Toen werd ik wakker van een whats-appje van een vriendin (“En, heb je nog gewerkt vannacht?”). We hadden met z’n drieën een lunchafspraak staan voor vandaag, maar ik had gezegd dat het ervan afhing of ik had kunnen slapen die nacht. Dat had ik dus nauwelijks, maar uiteindelijk heb ik wel gezellig met ze geluncht. We zien elkaar toch al niet zo heel veel, omdat zij druk aan het werk zijn in verschillende praktijken, en ik met stage. Daarnaast draaien we allemaal wisseldiensten, dus is het lastig plannen. Maar vandaag waren we alledrie vrij (ik kwam vanochtend uit de dienst), dus konden we even bijkletsen.
Vanmiddag heb ik nog eventjes kort geslapen, en morgenochtend ga ik alweer de dienst in (weer voor 24 uur). Ik ben benieuwd hoe het zal gaan. De verloskundigen weten inmiddels van mijn ziektegeschiedenis, dus ik mag mijn grenzen aangeven. Dat is fijn.