Zaterdag 7 mei 2011 – Mijn bevrijdingsdag

Het is vandaag mijn bevrijdingsdag. Gezien het feit dat mijn leven momenteel een aaneenschakeling is van terugblikken en herinneringen, noem ik even een belangrijke: vandaag precies een jaar geleden mocht ik naar huis! Ik drink er vanavond een glaasje op ;)

Leuke dingen zijn helaas vaak maar van korte duur, terwijl hele nare, vervelende, rottige dingen heel erg lang kunnen duren…soms wel een paar jaar!!
Mijn vakantie is finito en ik ben weer in Nederland (waar gelukkig ook de zon schijnt). De overgebleven chemospullen liggen weer netjes op zijn plaats in een uittrekkastje in de keuken, om hier verder geconsumeerd te worden.
Laatst stond ik mijn medicatie achterover te slaan en nam daarna een dropje, om de smaak van de Co-trimoxazol te verdoezelen. Mijn broertje Paul stond met een vies gezicht toe te kijken en zei toen: “ik vraag me af wat ik viezer vind, drop of kauwgom. Ik denk kauwgom, want daar kauw je langer op.” Jullie moeten even weten dat Paul al van kleins af aan walgt van drop én kauwgom, hij vind het stinken. Ik had eigenlijk verwacht dat hij zou beginnen over de vieze smaak van mijn medicatie, maar hij vond de drop indrukwekkender. Wat ik geheel begrijp…
Ik moest een tijdje geleden trouwens nog ontzettend lachen om een grapje dat Paul maakte. Dat wil ik even met jullie delen. Ik was iets aan het vertellen en sloot mijn zin toen af met: “Lucky me…”, waarop hij zei: “Eh, je bedoelt leukie-mie.” Voor een kind van tien vind ik dat toch wel humor van hoog niveau!

Op vakantie ben ik erachter gekomen dat mijn haar best lang aan het worden is. Helaas kan ik van nature ietwat ongeduldig zijn, klein beetje maar hoor, maar het gaat me nog nét niet snel genoeg. Af en toe probeer ik stiekem een staartje te maken. Maar als ik eerlijk ben tegenover mezelf, moet ik toegeven dat het nog maar een ‘ach-gut-staartje’ is. Zo’n staartje waarvan je denkt: “ahhh” of “past daar een elastiekje omheen??”
Zo’n staartje dus. Eigenlijk mag het de naam ‘staartje’ nog niet hebben. Maar het is zo heerlijk om weer háááár te hebben!! Haar dat écht is, vastzit en waar je je handen doorheen kunt halen, zonder dat het -zoals bij een pruik- gênante consequenties heeft. Ik denk dat ik nu ook wel weer kan overstappen op een borstel (in plaats van een zielig rotkammetje), omdat ik daar nu wel genoeg haar voor heb. Laatst vond ik voor het eerst sinds lange tijd weer haren in mijn kam, waar ik wel een beetje van schrok. Ik koester elke haar op mijn hoofd, snap je. Dus dat ik al een ach-gut-staartje kan maken, daar ben ik best een beetje trots op. En vandaag heb ik een schuine pony gekamd, weer een mijlpaal bereikt. Ik vroeg me een beetje af of het iemand zou opvallen, maar zelfs mijn vader en opa zagen het. En dat zijn mánnen! Ik bedoel maar…

Dit bericht is geplaatst in Zonder categorie. Bookmark de permalink.

3 reacties op Zaterdag 7 mei 2011 – Mijn bevrijdingsdag

  1. Dana schreef:

    Hallooo! Dit is een haar-mijlpaal!! Je Opa en Va-der zien je schuine pony!! Ik denk dat we kunnen concluderen dat je haar weer erg gegroeid is ;)! Heerlijk :D!!

  2. Bianca de Kat schreef:

    lieve Lisa

    Een ‘ach gut staartje’ is OOK een staartje! :)

    X
    Bianca

  3. mariette schreef:

    ik wil je haar wel komen invlechten…..

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *