Lisa was gisteren al echt niet goed en je zag dat ze echt heel ziek is. Elke dag denk ik en hoop ik “Erger mag het niet worden!”. Maar helaas gaat het nog steeds elke dag slechter. Ze kan moeilijk praten, heeft bijna geen kracht, maar toch belde ze me gisteravond. Het was maar een paar seconden en een paar gefluisterde woorden. Maar wat is ze toch lief dat ze mijn stem even wilde horen.
Zoals elke dag reed ik vanmorgen weer naar Leiden. Ik liep haar kamer binnen en ik schrok ontzettend en mijn hart brak. Vandaag is het nog een stuk slechter dan gisteren. Mijn hart breekt als ik, in plaats van de krachtige vrouw die zij normaal gesproken is, nu mijn Lisa met een gebroken lichaam zie. Daarnaast krijgt ze nu zoveel morfine om de pijn te onderdrukken dat ze last heeft van, zoals zij het noemt, ‘groggy zijn’. Ze is heel verward en weet niet goed hoe laat het is. Ook de simpelste dingen zijn moeilijk zoals theedrinken.
Het is echt verschrikkelijk om haar zo te zien. Woorden schieten te kort. Tijdens het typen schieten steeds de tranen in mijn ogen.
Ze probeert de medicijnen te slikken die niet anders dan in pil vorm te krijgen zijn. Ze neemt de pillen met wat vla en thee in om het weg te kunnen krijgen. De tranen van de pijn rollen over haar wangen. Haar mond, tong en keel zijn helemaal kapot. Zelfs met de pijnmedicatie die ze al krijgt, heeft ze nog zoveel pijn. Zoals ze het zelf omschrijft “Het lijkt wel alsof er met messen in mijn mond wordt gestoken”.
Wat lijdt ze er toch verschrikkelijk onder. Ik schrik elke dag weer hoe zwaar en heftig deze ziekte en behandeling is.
Lisa en Bjorn, dit berichtje maakt ook ons sprakeloos. We troosten ons met de gedachten dat deze “Dip” een fase is die nodig is voor Lisa om weer de weg naar goede gezonde bloedcellen te vinden. Dat maakt haar uiteindelijk weer beter. Heel veel sterkte en probeer ook in deze fase vertrouwen te houden in een mooie toekomst samen. Lisa heeft al eerder bewezen dat ze dit kan. Veel liefs van mama en papa, Joke en Theo.
Wij pinken een traan weg bij het lezen van jouw woorden Bjorn. Heel veel sterkte met deze nachtmerrie! Zet hem op Lisa, ga voor goud!! Xx
Hoi Lisa,
Ik voel het weer zoals 8 jaar geleden,leef erg met je mee omdat ik weet hoe het voelt! Björn en verdere fam Lisa kan het!
Groetjes Dian Lepelaars xx
Lisa en Bjorn,
Woorden schieten te kort als wij dit lezen, wat een verdriet, voor Lisa heel veel pijn en ellende en voor jou Bjorn machteloos aan de zijkant staan, zo oneerlijk.
Veel bewondering hoe ook jij hier mee omgaat daarom wensen wij jou en Lisa alle sterkte en kracht en doen een schietgebedje voor jullie, dikke kus van ons.
Hans en Lies van Zundert.